lembaga 153

Chong T Chong

The Reid Commission Report 1957
Page: 73 – 75
Laporan Suruhanjaya Reid 1957
Halaman: 73 - 75

Kedudukan Khas Melayu

163. Syarat rujukan kami memerlukan peruntukan yang perlu dibuat dalam Perlembagaan untuk 'menjaga kedudukan istimewa orang Melayu dan kepentingan sah Komuniti lain'. Di samping itu, kami diminta untuk memberikan "kewarganegaraan yang sama untuk seluruh Persekutuan dan untuk memastikan bahawa Perlembagaan akan menjamin bentuk kerajaan yang demokratik. Dalam menimbangkan keperluan ini, kita sepertimana bahawa kewarganegaraan yang sama adalah asas di mana satu bangsa Malaya yang bersatu padu diwujudkan dan di bawah bentuk Kerajaan yang demokratik, ia adalah wujud bahawa semua rakyat Malaya, tanpa mengira kaum, agama atau budaya harus menikmati hak asas tertentu termasuk kesaksamaan sebelum undang-undang. Oleh itu, kita mendapati sukar untuk mendamaikan terma rujukan jika perlindungan keistimewaan orang Melayu menandakan pemberian hak keistimewaan, secara tetap, kepada satu komuniti sahaja dan bukan kepada yang lain. Kesukaran untuk memberi satu komuniti kelebihan tetap terhadap yang lain telah direalisasikan oleh Parti Perikatan, wakil-wakil yang diketuai oleh Ketua Menteri, mengemukakan bahawa - "dalam Malaya bebas semua warganegara harus diberikan hak, keistimewaan dan peluang yang sama dan di sana tidak boleh diskriminasi atas dasar bangsa dan kepercayaan ... "Pandangan yang sama dinyatakan oleh Yang Mulia di dalam memorandum mereka, di mana mereka mengatakan bahawa mereka" menantikan masa yang tidak terlalu jauh apabila ia akan menjadi mungkin untuk menghapuskan komunalisme sebagai satu kekuatan dalam kehidupan politik dan ekonomi negara ".

164. Apabila kita datang untuk menentukan apakah 'kedudukan istimewa orang Melayu' kita mendapati bahawa sebagai hasil dari perjanjian asal dengan Negeri-negeri Melayu, ditegaskan dari semasa ke semasa, kedudukan istimewa orang Melayu sentiasa diiktiraf. Pengiktirafan ini diteruskan oleh peruntukan 19 (1) (d) Perjanjian Persekutuan 1948, yang menjadikan Pesuruhjaya Tinggi bertanggungjawab untuk menjaga kedudukan istimewa orang Melayu dan kepentingan sah masyarakat lain. Kami mendapati bahawa kini terdapat empat perkara yang berkaitan dengan kedudukan istimewa orang Melayu diiktiraf dan dilindungi:

(1) Di kebanyakan negeri terdapat penempatan tanah Melayu yang meluas dan sistem penandatanganan tanah untuk orang Melayu telah beraksi selama bertahun-tahun. Di setiap negeri, Raja-dalam-Majlis mempunyai kuasa untuk membenarkan orang bukan Melayu memperoleh sebidang tanah dalam tempahan Melayu tetapi kuasa tidak digunakan dengan sangat bebas. Terdapat beberapa pelanjutan tempahan pada tahun-tahun kebelakangan ini tetapi kami tidak tahu sejauh mana proporsi tanah simpanan telah meningkat.

(2) Sekarang terdapat kuota pengoperasian untuk kemasukan ke perkhidmatan awam. Kuota ini tidak berlaku untuk semua perkhidmatan, contohnya, tidak ada kuota untuk polis dan sesungguhnya ada kesukaran untuk mendapatkan bahagian yang memadai bukan Melayu untuk menyertai Polis. Sehingga tahun 1953 kemasukan ke Perkhidmatan Awam Malaya hanya dibuka kepada subjek British keturunan Eropah dan kepada orang Melayu tetapi sejak tarikh itu terdapat peruntukan untuk seperlima daripada peserta yang dipilih dari masyarakat lain. Dalam perkhidmatan lain di mana kuota wujud peraturannya pada amnya adalah bahawa tidak lebih daripada seperempat peserta baru harus bukan Melayu.

(3) Kini terdapat juga kuota pengoperasian yang berkaitan dengan penerbitan permit atau lesen untuk operasi perniagaan tertentu. Ini terutama berkaitan dengan pengangkutan jalan dan kenderaan penumpang untuk disewa. Beberapa kuota ini adalah pengenalan baru-baru ini. Sebab utama bagi mereka kelihatan bahawa pada masa lalu orang Melayu tidak mempunyai modal dan cenderung untuk tetap berada di tanah dan tidak mengambil bahagian dalam perniagaan, dan ini adalah salah satu kaedah menggalakkan orang Melayu mengambil bahagian yang lebih besar dalam perniagaan perniagaan.

(4) Dalam pelbagai kelas biasiswa, bursari dan bentuk bantuan lain untuk keutamaan pendidikan diberikan kepada orang Melayu. Alasannya ini adalah bahawa pada masa lalu pendidikan tinggi orang Melayu cenderung untuk jatuh di belakang orang Cina kerana orang Cina lebih mampu membayarnya dan sebahagiannya kerana lebih sukar untuk mengatur pendidikan tinggi untuk orang Melayu di negara ini daripada untuk kaum Cina di bandar-bandar.